ευάγκαλος

εὐάγκαλος, -ον (ΑΜ)

μσν.

(για λιμάνι) πλατύς, ευρύχωρος («λιμένες εὐάγκαλοι», Ευστ.)

αρχ.

1. αυτός που φέρεται στην αγκαλιά εύκολα, ευχάριστα, ο ευπρόσδεκτος («ἄχθος οὐκ εὐάγκαλον», Αισχύλ.)

2. αυτός που βαστάζεται ευχάριστα («ὁ Αἰνείας... ἐξῆγε φόρτον... εὐάγκαλον», Αιλ.)

3. αυτός που είναι ευχάριστος να τόν αγκαλιάσει κάποιος («εὐάγκαλον ἀνδράσιν ὁμίλημα», Λουκιαν.)

4. φρ. «λόγοι εὐάγκαλοι» — ευπρόσδεκτα λόγια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -αγκαλος (< άγκαλος, παράλληλος σχηματισμός τού αγκάλη), πρβλ. υπ-άγκαλος].